Περί συμπεριφοράς..........

Σας γνωστοποιούμε παρακάτω επιστολή της Ε.Π.Σ.Χανίων, με την οποία η Ακαδημία μας υιοθετεί απόλυτα, και αφορά στην συμπεριφορά των γονέων των νεαρών αθλητών των Ακαδημιών, .
"Επειδή τον τελευταίο καιρό, παρατηρούνται φαινόμενα γονιών που πιέζουν τα παιδιά τους, διαπληκτίζονται με γονείς άλλων παιδιών, διαιτητές κι αντίπαλους παράγοντες κατά τη διάρκεια των αναμετρήσεων στις κατηγορίες των Υποδομών και δυστυχώς έχουν ενταθεί και παρουσιάζονται με αύξουσα συχνότητα, σας αποστέλλουμε ανοιχτή επιστολή της ομάδας Λεγκανές της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Ισπανίας, την οποία και υιοθετούμε, προτρέποντας σας, να διαβαστεί από όλα τα μέλη σας [Δ.Σ., προπονητές, ποδοσφαιριστές, γονείς κ.α]

Η Ανοικτή επιστολή της Λεγκανές:

"Μαμά, Μπαμπά τι κάνετε;

Δεν ξέρω πώς να σας το πω. Ίσως να σκέφτεστε ότι κάνετε το καλύτερο για εμένα, αλλά δεν μπορώ να αποφύγω να σας πω ότι αισθάνομαι περίεργα, άσχημα και ενοχλημένος.

Μου κάνατε δώρο μπάλα όταν ξεκίνησα να περπατάω. Ακόμη δεν πήγαινα σχολείο, όταν με βάλατε στην ομάδα. Μου αρέσει να προπονούμαι όλη την εβδομάδα, να κάνω πλάκα με τους συμπαίκτες μου και να παίζω την Κυριακή όπως όλα τα παιδιά. Αλλά, όταν πηγαίνετε στα ματς. .. δεν ξέρω. Δεν είναι όπως πριν.

Τώρα δεν με χειροκροτάτε όταν τελειώνει το ματς, ούτε με προσκαλείτε να φάμε κάτι. Πηγαίvετε στο γήπεδο σκεπτόμενοι ότι όλοι είναι εχθροί, προσβάλετε τους διαιτητές, τους προπονητές, τους παίκτες, τους άλλους γονείς.... γιατί αλλάξατε;

Ξέρω ότι υποφέρετε και δεν το καταλαβαίνω. Μου επαvαλαμβάνετε ότι είμαι ο καλύτερος,
ότι οι υπόλοιποι δεν αξίζουν τίποτα μπροστά μου μου, ότι όποιος λέει το αντίθετο είναι λάθος, ότι μόνο αξίζει να νικάς.

Αυτός ο προπονητής που αποκαλέσατε ανίκανο, είναι φίλος μου. Μου έμαθε να διασκεδάζω, παίζοντας. Το παιδί που μπήκε στη θέση μου τις προάλες. .. τον θυμάστε: Ναι αυτός για τον οποίο όλο το απόγευμα  λέγατε ότι δεν αξίζει ούτε να μου φέρνει τα παπούτσια. Αυτό το παιδί είναι στην ίδια ομάδα.

Όταν τον είδα τη Δευτέρα, ντράπηκα. Δεν θέλω να σας απογοητεύσω. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι δεν έχω την επαρκή ποιότητα. Ότι δεν θα γίνω επαγγελματίας και δεν θα βγάλω εκατομμύρια, όπως θέλετε. Με αγχώνετε. Μέχρι που σκέφτομαι να σταματήσω να παίζω. Αλλά, μου αρέσει το ποδόσφαιρο. Σας παρακαλώ μην με υποχρεώνετε να σας πω να μην ξανάρθετε να με δείτε".

Το ποδόσφαιρο είναι χαρά, υγεία, ευγενής άμιλλα, διαμορφώνει χαρακτήρες και κοινωνικοποιεί τα παιδιά. Εμείς οι μεγάλοι ας διατηρήσουμε την αγνότητα του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, ούτως ή άλλως το αληθινό ποδόσφαιρο πάντα θα μαγεύει τους ανθρώπους και θα τους χαρίζει πανέμορφες στιγμές αγνού πάθους γεμίζοντας τις ψυχές τους με αδρεναλίνη και συναισθήματα ... Θα είναι πάντα ο βασιλιάς των σπορ ..."